Kaç gündür ses yoktu; hissetmiştim…

Bundan en çok bir ay önce, ona aşık oldum; uzun zaman sonra onu ilk kez görmüştüm. Dünyeviliğinden arınıp sonsuz huzurlu uykusu için hazır hale gelmişti sanki… O kadar değişmişti ki, onu bulamadım içeri girdiğimde; sanki melekler öpmüştü yüzünü, gözünü… Tedavi nedeniyle iki dudağının arasında oluşan yaralarla ve yaraların üzerine sürülmüş ilaçla, sanki karadut yemiş de dudaklarının arasında karadut parçaları kalmış gibiydi. Konuşmasının anlaşılması zorlaşmıştı yaralar yüzünden ama ben onu çok net ve iyi anladım, duydum. Aslında karadut sevmem pek ama belki de hayatı boyunca hiç bu kadar sevimli bir görüntüsü olmamıştır; kim bilir… Artık her karadut gördüğümde aklıma o gelir…

Saçları pamuk gibi bembeyazdı; farklı bir beyaz tonuydu ama, daha önce görmemiştim. Öyle bir enerji vardı ki aramızda, ruhunun duruluğunu hissedebiliyordum… Sanki hep o anı beklemişti ve o an, çok mutluydu artık. Gururla, sevgiyle, doyamamışlıkla bakıyordu gözlerimin içine… İncecik hale gelmiş titreyen elini, kalan gücünün son zerreleriyle bana doğru uzatırken gözleri gözlerimde, beni çok sevdiğini söyledi defalarca… Gözlerime dolan yaşlar yüzünden görüntüsü buğulandı sonra ve ben de ona, onu çok sevdiğimi söyledim, defalarca… Kimsenin hatırı için sevmediğim bir şeyler yapmam ya da istemediğim; onunla konuştum, ona gittim, ona onu sevdiğimi söyledim çünkü onu seviyordum artık o andan itibaren ve her yaptığımı da istediğimden yaptım…

Ettiğimiz her kötülüğün karşılığını bu dünyada bulduğumuza inanırım ve evet, o da tüm alışverişini tamamlamış gibiydi… Beyazlarına bürünmüş, rahat, huzurlu ve sonsuz uykusuna hazırdı… Galiba “üzerine ölüm iyiliği geldi” dedikleri, böyle bir şey…

Değişmek için belli bir yaşın altında olmak gerektiği söylenir ya, yalan! Koca bir yalan! Eğer bu bir aylık zamanda onun ne kadar değiştiğini gösterebilsem size, değişmemek için debelendiğiniz tembelliğinizden utanırdınız! Onu sevme nedenim, o nefret bile edilmeyesi halden sonra giydiği bu değişim derisidir.

34 yaşındayım ve 1,5 ay önce bir babaannem oldu. Şu anda onu hatırlarken burnumun direği sızlıyor, gözlerimden inen yaşlar üstüme başıma dökülüyor… Hep ona olan sevgimden, özlemimden…

Rahat rahat, huzurla uyu, e mi babaanneciğim? Sana yemin ederim tüm ömrüme değer bir 1,5 aydı, içimdeki sevginle seni yaşadığım… Seni seviyorum…

http://www.youtube.com/watch?v=rpRhiI8yoKM