https://www.youtube.com/watch?v=CvFH_6DNRCY
Bir erkek arkadasim vardi. Konservatuarin San Bolumu'de okuyordu. Eger onunla olmayi surdurseydim beni cok mutlu edecekti, bundan adim kadar eminim. Bunu gosteriyordu, yasatiyordu... Bu parcayi calardi bana, kendinden gecerek. Oyle bir calardi ki, sanki kendi sesiyle soyluyormus gibi oksardi piyanonun tuslarini...
Bu dusuncelerimin hemen ardindan kendimi Hoffburg Sarayi'nda hayal ettim. Icinde ama. Elimde kirmizi bir balon, ustumde ekru bir elbise, ayagimda siyah ustten bantli ayakkabilarim, sacim yukari dogru at kuyrugu yapilmis, 9 yasinda filanim. O kocaman gorkemin icinde tek basima bu parcayi dinliyorum. Duvarlardan sesi yankilaniyor. Cok mutlu hissettim kendimi.
Bugun butun gun uyudum. Tum hayatin yorgunlugu cikiyor gibi uyudum, durdum... O kadar zaman durmus gibi ki... O kadar ozlemisim ki... Hayat beni oyle yoruyor ki bazen, goz kapaklarimi acmaya mecalim yok gibi oluyorum...
Bir de gece gordugum findik burunlu ufaklik var... Ben bunlarla oyalanirken o, disarda hala yara bandi satiyordur bu yagmurda. Yara bandi... Bu yagmurda... Tek basina... Sokaklarda...
