Tanıştırayım; dünyanın en güzel, en cesur, en içli ve en güçlü kadını: Rakı...

Rakıyı, kadınsı bir zerafetle, yudum yudum, kederine, neşesine, tadına vara vara yuvarlayacaksın geçmişe doğru...

Zeki'ler, Müzeyyen'ler, Tanju'lar, Ayşe'ler, Dimitri'ler, Despina'lar kulağının pasını, rakı ruhunun yasını akıtacak teninde tepeden tırnağa...

Cam cama değil, illa ki can cana tokuşturacaksın sırça savaşçıları...

Edebinle oturup o masaya, edebinle kalkacaksın o masadan; çünkü rakı, öbür kadınlara benzemez, utancından şişesini eline alamazsın bir daha yoksa... 

Rakı; varsa yoksa rakı...

"Şerefe!" der, şerefimizle içeriz...