Kiliseleri çok seviyorum. Arada giderim. Oturup Tanrı'yla konuşurum. Saçımı okşar; bazen ağlarım kucağında sessizce... Her nerede olursam olayım, beni çok sevdiğini ve hep yanımda olduğunu bilirim. Birkaç yudum huzur fazlamla eve dönerim... Omzumda Tanrı'nın ılık nefesiyle sonraki sefere kadar ayakta kalmaya çalışırım...
Beni sürekli düşürüyor; dizlerimde büyük yaralar var ama her seferinde elimi toprağa öyle bir bastırıp ayağa kalkıyorum ki, yenilmez bir kum adam gibi çarpışıyorum uzun yıllardır... Biliyorum ki güçlenmem için böyle yapıyor ve daha iyi bir hayat yaşamam için beni korkusuz hale getirmeye çalışıyor. Belki de diğer ruhlardan daha çok benim yanımda; çünkü hep aklımda ve yaşattığı her şeyin kusursuz bir örgü içinde mükemmel bir yeri olduğunu bilirim. Tamamen teslim olunabilecek tek güvenilir varlık... Şükürler olsun... (Tanrı'ya)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder